Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου 2017

Λένε πως εγώ έδωσα ζωή σε σένα. Μα δεν είναι αλήθεια...

Λένε πως εγώ έδωσα ζωή σε σένα. Μα δεν είναι αλήθεια.... 

 Εσύ έδωσες ζωή σε μένα.

Αυτό λέω από όταν σε αντίκρισα για πρώτη φορά και τέσσερα χρόνια μετά ξέρω πως είναι η μεγαλύτερη αλήθεια της ζωής μου. Γιατί μου έδωσες ζωή. Όχι μόνο επειδή γεννήθηκα ξανά μέσα από τις στάχτες μου... Αλλά και επειδή με κάνεις να θέλω να ζήσω για να μην χάσω στιγμή από την δική σου ζωή, με κάνεις να προσπαθώ σκληρά να γίνω καλύτερος άνθρωπος για να μην "χαλάσω" άθελα μου τον υπέροχο αυτό άνθρωπο που έχω ήδη μπροστά μου, επειδή μου θυμίζεις καθημερινά το πραγματικό νόημα της ζωής- ξέρεις αυτό που σχεδόν όλοι ξεχνάμε μεγαλώνοντας. 

Μου θυμίζεις πόσο φωτεινά είναι τα χρώματα και πως δεν χρειάζεται να ταιριάζουν όλα μεταξύ τους για να είναι το αποτέλεσμα όμορφο. 

Μου θυμίζεις πως όταν κάτι σε στεναχωρεί, το να κλάψεις γοερά είναι η πιο υγιής αντίδραση. 

Μου θυμίζεις πως όταν πέσεις δεν έχεις παρά να ξανασηκωθείς. 

Μου θυμίζεις πως μπορώ να διεκδικώ χωρίς έλεος αυτό που θέλω. 

Μου θυμίζεις πως αν δεν γνωρίζεις κάτι δεν έχεις παρά να ρωτήσεις για να μάθεις. 

Μου θυμίζεις πως η φαντασία μας όντως δεν έχει όρια και πως όλα είναι πιθανά. 

Μου θυμίζεις πόσο όμορφη είναι μια σαπουνόφουσκα, πόσο μαγευτικό ένα αστέρι αυτοκόλλητο που λάμπει στο σκοτάδι. 

Μου θυμίζεις πως το στριφογυρνάς ανελέητα γύρω από τον εαυτό σου με μόνο σκοπό να ζαλιστείς και να πέσεις κάτω μπορεί να είναι αφόρητα διασκεδαστικό. 

Μου θυμίζεις πως δεν χρειάζεται να ξέρεις χορό για να απολαύσεις το αγαπημένο σου τραγούδι χορεύοντας. 

Μου θυμίζεις πως όλοι ξεκινήσαμε από το μηδέν. Το πόσο μακρυά θα φτάσουμε είναι στο δικό μας χέρι. 

Μου θυμίζεις πως η νίκη έχει σημασία. Άλλα ταυτόχρονα, όχι και τόση. 

Μου θυμίζεις πως η επανάληψη μιας ρουτίνας μπορεί να είναι άκρως καθησυχαστική. 

Μου θυμίζεις πως τα λάθη όχι μόνο επιτρέπονται μα επιβάλλονται. Αλλιώς πως θα μάθεις; 

Μου θυμίζεις πως κάποιες φορές πρέπει απλά να χαλαρώνουμε να μην κάνουμε απολύτως τίποτα. 

Μου θυμίζεις την αξία που έχει η πιο σφιχτή αγκαλιά- χωρίς λόγο- κάθε μέρα ή και πολλές φορές την μέρα. 

Μου θυμίζεις πως αυτή η σφιχτή αγκαλιά μπορεί να κρύβει τόση "μανουλοδύναμη" αλλά και τόσο "μαιμουδοδύναμη" που να κάνει την διαφορά. Και την κάνει. 

Δεν θα άλλαζα ούτε ένα από τα γεγονότα που με οδήγησαν σε σένα, γιατί τότε δεν θα είχα εσένα. Ακριβώς έτσι όπως είσαι. Με μια λάμψη από αστέρια που θα σε ακολουθούν πάντα. Δεν θα άλλαζα ούτε ένα από τα γεγονότα γιατί τότε δεν θα είχες εσύ εμένα. Ακριβώς έτσι όπως είμαι. Με μια λάμψη από αστέρια να με ακολουθούν πάντα... 

Και όταν αρχίσεις και εσύ να ξεχνάς... τότε κόπιασε... Να στα θυμίσω όλα εγώ. 

6 σχόλια:

  1. Πόσο όμορφα λόγια!Με συγκίνησε το κειμενό σου,είναι βαθιά αληθινό.Να είστε πάντα αγκαλιασμένοι σας εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκιά μου Δέσποινα, σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου... Η καλύτερη ευχή αυτή.

      Διαγραφή
  2. Τί όμορφα όλα όσα γράφεις έτσι με αυτόν τον ποιητικό σχεδόν τρόπο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είσαι μια υπέροχη μάνα ρε συ!!! για όλα αυτά τα "μου θυμίζεις" που λες!!!!
    Γι αυτό σε έχω στην καρδιά μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλια σας είναι η κινητήριος δύναμη μου, Η αλληλεπίδραση που χρειάζεται κάθε blogger με τους αναγνώστες του. Θα χαρώ πολύ να σας δω εδώ κάτω...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...